بررسی نقش برنامه ریزی فیزیکی در کاهش آلودگی صوتی

کم و کیف آلودگی صوتی به مانند آلودگی هوا، آب و خاک برای عموم چندان ملموس و شناخته شده نیست. احتمالا بخشی از علت این مسئله به غیرقابل رویت بودن و نیز ارتباط غیر مستقیم آن با سیستم های سیاسی و اقتصادی جامعه برمی گردد. با این حال باید توجه داشت که عادت به یک نوع آلودگی دلیل بر مصون ماندن از آن نیست بلکه به معنای کاهش آستانه حساسیت فرد و هرچه بیشتر فرسوده شدن قوای جسمی و روحی و حتی تضعیف حیات موجودات زنده و غیر زنده می باشد. بنابراین در شرایطی که ادامه آلودگی صوتی برای حیات ارگانیسم ها مساعد نیست مطالعه حاضر در راستای کمک به حفظ سلامتی شهرها به صورت توصیفی و با استفاده از منابع اطلاعاتی در دسترس و مشاهدات عینی، درصد کاهش آلودگی صوتی ناشی از وسائط نقیله ای موتوری می باشد. این مقاله در کنار سایر روشهای کاهش آلاینده های صوتی، بر بکارگیری توان ها و قابلیت های برنامه ریزی و طراحی فیزیکی چون الگوی توسعه، مکان یابی، ترکیب و توزیع بهینه کاربری ها، منطقه بندی و گسترش فضای سبز تاکید خاص دارد.